~ een levensles verdwijnt pas als je hem hebt geleerd ~
We hebben allemaal gekozen voor dit leven. Je ziel heeft gekozen voor dit leven. Om deze aardse ervaring op te doen. Om hier en nu mooie, leuke, interessante, boeiende, nieuwe ervaringen op te doen. Om te genieten, te leren en te groeien. En we krijgen continu levenslessen voorgeschoteld. Lessen, bedoeld om ons wijzer en rijker (geestelijk) te maken. En we hebben allemaal totale keuzevrijheid hoe we daarmee omgaan. Maar alle keuzes hebben consequenties. En de ene is leuker dan de ander. En de ene is pijnlijker dan de andere. Als je tegen de stroom ingaat, keuzes maakt die ten kosten van jezelf gaan, of de verkeerde kant opgaat ga je de gevolgen daarvan ondervinden. Je lichaam spreekt, en als je niet luistert spreekt het nog wat harder.
In mijn praktijk mag ik mensen begeleiden om inzicht te krijgen in ‘obstakels’ of ‘blokkades’ die ze op hun pad zijn tegengekomen, zodat ze geheeld en een stukje wijzer hun pad kunnen vervolgen. Dankbaar werk, dat niet veel tijd of moeite kost. Geen eindeloze sessies dus, maar gelijk inzicht en resultaat. Een mooi recent voorbeeld hiervan is Helena.
Helena kwam bij me voor een Access Bars sessie. Ze bevond zich in een nogal stressvolle tijd in haar leven, zowel op het werk als privé en ze had behoefte aan loslaten, resetten en ontspannen. Tijdens het eerste consult vertelde ze wat meer over haar privéleven. Geldzorgen en haar zoon waar ze zich zorgen over maakte omdat die nogal een puinhoop maakte van zijn leven, terwijl hij de verantwoording had voor een vrouw en twee nog jonge dochters. Geen vaste baan, cannabisgebruik en problemen met overheidsinstanties. Helena voelde grote verantwoordelijkheid voor zijn gezin.
Terwijl ik Helena de gevraagde Bars behandeling gaf voelde ik een bijzonder pijnlijke linkerschouder. Ik vroeg wat er mis was en Helena vertelde me dat ze een frozen shoulder had, al heel lang. Tijdens dat eerste consult raadde ik haar aan om meer om zichzelf te denken en niet de volledige verantwoording voor het leven van haar zoon op zich te nemen. Helena vond dit enorm moeilijk. Voor haar schouder gaf ik Helena een Reiki behandeling waardoor ze direct verlichting van de pijn ervoer.
In de maanden erna kwam Helena regelmatig naar mijn praktijk voor een consult en behandeling. Mijn behandelingen gaven tijdelijk verlichting maar de schouderklachten bleven aanhouden. En Helena bleef haar zoon en zijn gezin ondersteunen. Op beide fronten zag ik het als ‘dweilen met de kraan open’. Ik kon de schouder blijven behandelen, maar zolang Helena de last van een ander op haar schouders bleef dragen zou er niets wijzigen; en ook het onvolwassen gedrag van haar zoon zou niet veranderen zolang die altijd op zijn moeder kon leunen….
Keer op keer besprak ik de situatie met Helena. Ik kon zo goed invoelen hoe moeilijk en eng het was voor haar om los te laten met de vrees dat alles mis zou gaan. En toch was dat het enige wat ze kon doen. Twee maanden geleden belde Helena me ’s avonds. Ze was ten einde raad, nu was de pijn in haar linkerschouder minder geworden maar die had zich verplaatst naar haar rechterschouder!
Ze was al naar de masseur geweest, had zichzelf Reiki gegeven maar niets had geholpen. Ik moest er wat om lachen en constateerde dat de pijn zich had verplaatst van haar yin naar haar yang kant en begreep ook waarom toen Helena vertelde dat ze enorm boos was geworden op haar zoon, ze had hem gewezen op zijn eigen verantwoordelijkheid en had zichzelf als vangnet voor hem verwijderd.
Ik complimenteerde Helena met haar acties en wees haar erop dat dit de juiste weg was. Ze moest deze last van haar schouders laten glijden. We bespraken dat ze er altijd als back-up voor haar schoondochter en kleinkinderen kon zijn, maar dat ze haar zoon los moest laten. Tegen het einde van ons gesprek vroeg Helena of ik haar al pratende een behandeling had gegeven want ze voelde letterlijk de pijn uit haar schouders wegtrekken.
Hoewel ik dat altijd doe in dit soort gevallen ging het nu ook heel duidelijk om het leren, doorvoelen, begrijpen en afsluiten van een levensles die haar systeem en lichaam mocht verlaten.
Het gaat goed met Helena sindsdien en wonder boven wonder… is de zoon niet door het ijs gezakt maar pakt die zijn leven ook op.
Het zijn dit soort momenten die me doen realiseren hoe prachtig en fantastisch mijn werk is en hoe dankbaar ik ben dat ik op deze manier een steentje mag bijdragen aan het welzijn en welbevinden van anderen onder meer door het inzichtelijk maken van levenslessen.
Karin
